Wie kent hem niet, de sinaasappel. De officiële naam is Citrus sinensis. We hebben het dan over zoete sinaasappels, in tegenstelling tot de zure Citrus aurantium. Maar waar komt die vrucht oorspronkelijk vandaan. Niet uit de landen waarvandaan Nederland nu sinaasappels importeert. De voornaamste daarvan zijn Spanje, Israel en Marokko. De wortels van de sinaasappelplant liggen echter in zuid China, noordoost India, en Myanmar. De plant is de kruising van de pomelo en mandarijn. De plant kan in Nederland niet buiten overwinteren.
Iets meer geschiedenis
Hoewel andere citrusvruchten al eerder in Europa te vinden waren, werd de zoete sinaasappel pas bekend zo rond het jaar 1500 n. Chr. Portugese en Italiaanse kooplui brachten toen de sinaasappelplant naar het mediterrane gebied. Rijke mensen hadden planten is een serre, die orangerie werd genoemd. Toendertijd zag men de sinaasappel als een vrucht voor welgestelden. De Moren brachten de sinaasappel naar het Iberische schiereiland. De teelt op wat grotere schaal begon daar de tiende eeuw. Dit wordt afgeleid uit de ingewikkelde irrigatiemethoden. De Spanjaarden brachten de sinaasappel naar het Amerikaanse werelddeel.
Een sinaasappelplant thuis
Zoals al gezegd is de sinaasappelplant niet winterhard en moet die bij vorst naar binnen. Vanwege de droge lucht in huis is het goed om de plant regelmatig te besproeien. De plant gedijt het beste bij temperaturen van 15 tot 29 ºC. Ze hebben veel water en licht nodig, tenminste 5-6 uren zon per dag. Ook de temperatuurverschillen tussen de zomer en winter, en tussen dag en nacht, beïnvloeden de vruchtontwikkeling. De sinaasappel kan groen blijven, maar dat doet niets af aan de smaak. De plant dient zo veel mogelijk uit de wind te worden gehouden. Tijdens de vruchtontwikkeling zou de plant extra voeding moeten ontvangen. Specifieke voeding voor de citrusplant is aan te raden. Het groeiseizoen is van maart tot september. In de winter, de rustperiode, is het beter om de plant geen voeding te geven.
